جستجو و نجات در دریا (( آشنایی با SAR بخش دوم ))

براساس پیشنهاد ارایه شده از طرف سازمان بین الملل دریانوردی (IMO) و سازمان هواپیمایی کشوری (I CAO) ایجاد یک روش کلی و بین المللی جهت تجسس جهت تجسس بازماندگان سوانح دریایی  و هوایی که دردریا صورت می پذیرد بصورت مشترک هوایی ودریای لازم وضروری می باشد.

کنترل ونظارت بر وضعیت اضطرار ،برقراری ارتباط،انجام هماهنگی های لازم درخصوص جستجو ونجات افراد از جمله ارئه توصیه ها و خدمات فوریتهای پزشکی و نقل وانتقال  افراد سانحه دیده به مراکز با بهر گیری از امکانات و تجهیزات خصوص و دولتی از جمله کشتی ها ،هواپیما و بالگردها و سایر تجهیزات مورد نیاز و انجام اقدامات ضروری به منظور جلوگیری وکاهش عوارض ناشی از سوانح دریای از جمله خدمات تجسس و نجات دریایی می باشد. شناورهایی که از مبدا بارگیری کرده وبه بسوی مقصد درحال دریانوردی می باشد می تواند از خدمات تجسس ونجات مشروح ذیل استفاده نماید.

1-  دریافت گزارش هواشناسی و آگاه شدن از وضعیت جوی : ناخدای هر شناورقبل از حرکت بسوی مقصد خود بایداز شرایط جوی دریا مطلع شده و ازمساعد بودن دریا برای یک دریانوردی ایمن مطمئن گردد. که از طریق دستگاه V.H.F بروی کانال 18 به زبان فارسی و انگلیسی در دو ساعت صبح و بعد ازظهر  هر روز قرائت میشود.

2-  درصورت بیمار شدن یکی از پرسنل از خدمات پزشکی از راه دور بوسیله :V.H.F  افرادی که بروی شناور مشغول بکارمی باشند ممکن است دچار بیماری شده و درهنگام کار کردن بر روی شناور حادثه ای برای آنها به وجود آید . که دریانوردان میتوانند از طریق تماس با ایستگاه رادیویی که داری تجهیزات و  دستگاه رادیو تلفنی جهت ارتباط خط تلفن به دستگاه بی سیم V.H.F می باشند  توصیه های پزشکی از راه دور در دریا و راهنمای های پزشکان متخصص جهت کمک رسانی اولیه به بیمار تا رسید ن به مراکز درمانی استفاده نمایند.  

3-  قرار گرفتن در وضعیت اضطرار و چگونگی اعلام خطر و ارائه خدمات تجسس ونجات:  اگر ناخدای شناور به مسایل مهمی از قبیل بارگیری و بارچینی  نامناسب ،انتخاب مسیردریانوردی ایمن،گزارش هواشناسی و.... توجه ننماید ممکن است در مسیر با خطرهای مختلفی از قبیل طوفان ،آبگرفتگی بگل نشستن تصادم و غیره... روبرو شده که هرکدام جان پرسنل آن را به خطر می اندازد.لذا ناخدا باید روشهای مختلف درخواست کمک آشنا بوده تا درکوتاه ترین زمان ممکن تعلام درخواست کمک ونجات نماید.

اقدامات لازم درهنگام اضطرار شناور:

  هنگامی که یک شناور در حالت اضطرار قرار میگیرد ناخدای شناور ضمن حفظ خونسردی موقعیت خود را از روی دستگاه G.P.S خوانده و سریعاً آن را یادداشت نماید و همچنین اطلاعات درخصوص نوع حادثه و نوع کمک درخواستی و مشخصات خور شنارو را آماده نموده وبر روی کانال 16 اعلام اضطرار نماید.

علامت رادیوئی اضطرار دریایی MAYDAY  (می دی) می باشد که بجز درحالت وضعیت خطر درشرایط دیگر استفاده آن کاملاُ ممنوع می باشد.

این پیام حق تقدم کامل بر تمامی پیامها دارد و همه کشتیها و ایستگاههای ساحل صدای MAYDAY  را می شنوند بایستی بلافاصله هر پیام دیگری که باعث تداخل دراتباطات علائم پیام فوق می شود را متوقف نموده و به پیام کاملاً گوش فرا دهند و درصورتی که درنزدیکی موقعیت اضطرار می باشند به آنها کمک کرده و یا اینکه صدای آن را به ایستگاه  ساحلی رله نماید، ارسال هرگونه پیام اضطرار با مسئولیت وزیر نظر فرمانده شناور انجام می گیرد.

روش اعلام وضعیت خطر:

شناوری که درحالت اضطرار قرار داشته و نیاز به کمک فوری دارد بصورت ذیل درخواست کمک می نماید.

-  می دی  می دی  می دی                                                                 (سه مرتبه) MAY DAY –

- من کشتی پاناما هستم                                                     THIS IS PANAMA SHIP        -

- می دی                                                                                                         MAY DAY-

- موقعیت من E 35 55 056 N 32 57 26    ،     26  57  32  N    056  55  35 E POSITION-

- شناور من آتش گرفته است .                                         I AM ON FIRE                            -

- من احتیاج به کمک فوری دارم                           I NEED IMMEDIATE ASSISTANCE.-

- تام                                                                                                                   OVER-

 

جستجو و نجات در دریا (( آشنایی با SAR بخش اول ))

SEARCH AND RESCUE   (SAR)

کشور ایران درسال 1338 هجری شمسی به عضویت سازمان بین اللملی دریانوردی  ( I M O)درآمده است .سازمان مذکور دارای بیش از 20 کنوانسیون که یکی از آنها کنوانسیون بین اللمللی تجسس ونجات دریایی (SAR) می باشد که طی کنفرانس جهانی درسال 1979 میلادی در شهر هامبورگ آلمان تشکیل گردید و مودر تایید وتصویب دولتهای عضو. سازمان بین اللملی دریانوردی قرارا گرفته است .

با توجه به موقعیت کشورمان با دارا بودن مرز طولانی آبی متجاوز بر دو هزارو پانصد کیلومتر و لزوم صیانت از آبهای تحت حاکمیت  اعم از خلیج فارس ،دریای عمان ،ودریایی خزر وبا عنایت به الحاق ولازم الاجرا شدن مفاد کنوانسیون فوق الذکر برای کشور جمهوری اسلامی ایران از تاریخ 4/8/1374 ،ایجاد هماهنگی نجات دریایی به منظور حفظ جان اشخاص دردریا وانجام عملیات تجسس ونجات درقالب یک طرح مشخص و ازپیش تععین شده که همسو و هماهنگ با طرح جهانی تجسس ونحات دریایی – هوایی باشد ضرروریات غیر قابل اجتناب است .

براساس استانداردهای وپیشنهادهای سازمان بین اللملی دریانوردی (IMO) وظیفه جلب وهمکاریها و هماهنگیهای تجسس ونجات در دریا می بایست به عهده یک سازمان مستقل دریایی می باشد که در ایران این وظیفه به ساز مان بنادر وکشتیرانی محول گردید ه است.

لذا این سازمان با درنظر گرفت اصول طرح اجرای آن با توجه به اسناد و دستوالعمل های  IMOاقدام به ایجاد مرکز هماهنگی تجسس ونجات در دریا  درتشکیلات سازمانی خود نموده است . نظر به اینکه ایجاد یک مرکز مستقل و خودکفا برای تجسس ونجات از نظر پرسنل وتجهیزات  با مشکلات فراوانی مواجه خواهد بود و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه  نمی باشد ، لذا تصمیم گرفته شده است تا این مهم با همکاری سازمانها وارگانها ی لشکری وکشوری داری پرسنل و تجهیزات لازم می باشند  انجام گردد.

  ادامه دارد.........

جستجو ونجات در دریا (( بهره برداری از طیف فرکانس VHF))

 

بکار گیری روز افزون از تجهیزات دریایی و تغییرات گوناگون و توسعه فناوریها خود نشانه اهمیت  برنامه ریزی و بهر برداری صحیح و منطبق با مقررات  بین المللی مخابرات دریایی از طیف فرکانس می باشد . استفاده از موقعیتها از حیث تجاری و اضطراری به چگونگی استفاده موثر از طیف فرکانس وابسته می باشد. و در صورت بکار گیری غیر استاندارد از امواج رادیویی ترافیک پیچیده ای از لحاظ زمان و مکان و فرکانس ایجاد خواهد شد . مدیریت بر فرکانسهای دریایی امری اجتناب ناپذیر است ئبا اجرای مقررات ملی وبین اللمللی امکان بهبود ارتباطات دریایی و ایجاد شبکه های رادیویی شناورها و ایستگاههای ساحلی دریک محدوده ویا کل سواحل را فراهم نموده و تداخلات رادیویی نیز به حداقل خواهد رسید. امواج رادیویی به طورنامرئی  همواره با یک دریانورد همراه می باشد ودرصورت نیاز به یک ارتباط مطلوب حضور این امواج نامرئی بسیار محسوس ونمایان می شود ودر بعضی اوقات یک فرشته نجات نام برد .

 از این رو تصمیم گرفتم که به ارائه مطالب درمورد نحوه بهربرداری از طیف فرکانس  V.H.F دریای به صورت خلاصه ومفید بپردازم . امید است با بهربرداری مطلوب از فرکانسهای دریایی و با احترام به قوانین بین المللی  همواره ارتباطات مطوئن و عاری از هر گونه تداخل وبه عنوان همراه همیشه خوب ودر مواقع اضطرار یک فرشته نجات داشته باشیم . 

نکات اساس در بکار گیری V.H.F  دردریا

1-   روش برقراری ارتباط از طریق V.H.F

1-1-آماده سازی -: پیش از فرستادن پیام به وسیله VHF  بهتر است درباره موضوعات مورد نظرمان بیاندیشیم ودر صورت لزوم  جهت جلو گیری از وقفه های ناخواسته و غیر ضروری یادداشت برداری نموده واز هدر رفتن زمان بهر برداری و برروی یک کانال پرترافیک جلو گیری نمائیم.

2-1- شنود: بهتر است پیش از فرستادن پیام اطمینان حاصل نمائیم که شخص دیکری در حال فرستادن پیام در کانال مورد نظر نباشد تا از این طریق از ایجاد وقفه درپیام جلوگیری کنیم. این روش از تداخلهای غیر ضروری نیز جلو گیری می کند. دستگاه VHF می بایست به درستی وبراساس قوانین و مقررات مخابراتی به کار گرفته شود.

3-1-نظم وترتیب : جهت بهربرداری از دستگاه دستگاه VHF می بایست نکات ذیل کاملاٌ رعایت گردد.:

-     از فرستادن پیامهای غیر اضطراری. فوری وپیامهای ایمنی کوتاه خیلی کوتاه بر روی کانال 16 (درحالی که کانالهای دیگری هم در دسترس هستند ) خودرای کنیم .

-         از ارسال پیامهای ضروری که دراتباط ایمنی ودریانوردی هستند بر روی کانالهای  عملیاتی بندر خورداردی گردد.

-         از ارسال پیامهای  غیر ضروری وزائد خود داری گردد.

-         از ارسال پیام بدون مشخصات شناسایی مناسب خودادری گردد.

-         از اشغال کانالهایی که از کیفیت صدای پایین برخوردارند اجنتاب گردد.

-         در فرستادن پیام نباید ازکلمات و وا ژ های زشت وناپسند استفاده نمائیم.

4-1-تکرار : از تکرار واژه های وعبارات پرهیز نموده مگر اینکه به وسیله ایستگاه دریافت کننده پیام چنین تقاضایی صورت گیرد.

5-1- کاهش توان :در صورت امکان برای فرستادن پیام بایستی از کمترین توان ممکن جهت یک ارتباط مطلوب استفاده کنیم.