جستجو و نجات در دریا (( آشنایی با SAR بخش اول ))

SEARCH AND RESCUE   (SAR)

کشور ایران درسال 1338 هجری شمسی به عضویت سازمان بین اللملی دریانوردی  ( I M O)درآمده است .سازمان مذکور دارای بیش از 20 کنوانسیون که یکی از آنها کنوانسیون بین اللمللی تجسس ونجات دریایی (SAR) می باشد که طی کنفرانس جهانی درسال 1979 میلادی در شهر هامبورگ آلمان تشکیل گردید و مودر تایید وتصویب دولتهای عضو. سازمان بین اللملی دریانوردی قرارا گرفته است .

با توجه به موقعیت کشورمان با دارا بودن مرز طولانی آبی متجاوز بر دو هزارو پانصد کیلومتر و لزوم صیانت از آبهای تحت حاکمیت  اعم از خلیج فارس ،دریای عمان ،ودریایی خزر وبا عنایت به الحاق ولازم الاجرا شدن مفاد کنوانسیون فوق الذکر برای کشور جمهوری اسلامی ایران از تاریخ 4/8/1374 ،ایجاد هماهنگی نجات دریایی به منظور حفظ جان اشخاص دردریا وانجام عملیات تجسس ونجات درقالب یک طرح مشخص و ازپیش تععین شده که همسو و هماهنگ با طرح جهانی تجسس ونحات دریایی – هوایی باشد ضرروریات غیر قابل اجتناب است .

براساس استانداردهای وپیشنهادهای سازمان بین اللملی دریانوردی (IMO) وظیفه جلب وهمکاریها و هماهنگیهای تجسس ونجات در دریا می بایست به عهده یک سازمان مستقل دریایی می باشد که در ایران این وظیفه به ساز مان بنادر وکشتیرانی محول گردید ه است.

لذا این سازمان با درنظر گرفت اصول طرح اجرای آن با توجه به اسناد و دستوالعمل های  IMOاقدام به ایجاد مرکز هماهنگی تجسس ونجات در دریا  درتشکیلات سازمانی خود نموده است . نظر به اینکه ایجاد یک مرکز مستقل و خودکفا برای تجسس ونجات از نظر پرسنل وتجهیزات  با مشکلات فراوانی مواجه خواهد بود و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه  نمی باشد ، لذا تصمیم گرفته شده است تا این مهم با همکاری سازمانها وارگانها ی لشکری وکشوری داری پرسنل و تجهیزات لازم می باشند  انجام گردد.

  ادامه دارد.........